De oudste vuurtoren van Europa.

Rust met zijn metalen lijf, niet op cement,

maar op koeienhuiden als fundament.

En na eeuwen waken is de nood torenhoog!

Nog steeds zwaait zijn helder licht over de schepen

en over het oude dorp Huisduinen aan zijn voet.

Vier keer kort en één keer lang, zwiept hij zijn slagen door de lucht!

Misschien heel snel zijn laatste groet.

Al eeuwenlang torent zijn lange lijf tot aan de wolken.

Priemt er speels kleine sterrengaatjes in.

In het zwartste van de nachten in de zwaarste stormen

is hij een veilig baken voor schepen in nood en

uitgeputte drenkeling!

In hetzelfde ritme van het baken schuifelt het licht

langs mijn slaapkamerraam aan mij voorbij;

Vier maal kort en eenmaal lang zag ik als kind vanuit mijn bed.

Onder het wakend oog van “Lange Jaap” kon ik rustig slapen!

                                             Attie Smit-Ran, mei 2023